PvdA en KVP
Ja, dat was een
heikel punt, de PvdA. Onze baas was echter zwaar katholiek. Deze twee
tegenpolen gingen met elkaar om of ze getrouwd waren! Het gaf zelfs geen
wrijving als er verkiezingen in aantocht waren. Ons bedrijf zorgde ook voor het
plaatsen van de verkiezingsborden, uiteraard alleen die met het opschrift: Kies
KVP, of vrij vertaald: Katholieke Volks Partij. Elke verkiezing moesten er een
groot aantal borden vernieuwd of bij gemaakt worden. Dus daar was werk aan de
winkel. Wij maakten dan de borden, waarna ze naar een bevriend schildersbedrijf
werden gebracht. In de kleuren zwart en geel werden ze beschilderd. Soms was
het veel handwerk. Daarna konden wij ze voorzien van lange poten van twee en
drieën. Deze werden aan de buitenzijde van de brugleuningen geplaatst en met
ijzerdraad vastgezet. Zo werd niet alleen de KVP aangeprezen, maar alle
politieke partijen deden het zo. Bijvoorbeeld de brug over de Prinsengracht bij
de Westerkerk stond vol met deze borden. Het was voor de burger op straat een
direkte confrontatie. Na de verkiezingen was het wel vaste prik dat één derde
van de borden in de gracht dreef! Op kantoor kreeg dan de PvdA de schuld.
Jacob Obrechtstraat
Ik zei het al, de
baas was zwaar katholiek. Nou ja zwaar. Hij had geregeld werk vanuit de kerk.
Ikzelf ben ook opgegroeid met het bezoek aan deze godshuizen. Dus het was een
enigzins vertrouwde omgeving. De parochiekerk van onze baas stond en staat nog in
de Jacob Obrechtstraat. Daarnaast links was de pastorie en rechts het
parochiehuis. Al deze gebouwen hadden we in onderhoud. Boven in de kerk bevindt
zich de zolder waar zich geregeld lekkages voordeden. Meestal werden deze
onderhouds klussen gedaan in wat stillere tijden, dus midden in de winter. In
de kerk was het altijd steenkoud vooral bovenin. Samen met ome Willem hebben we
in de toren de klokkenstoel vernieuwd. En ja, dat was dus midden in de winter.
Ik riep nog: mijn God wat is het hier koud! Daar stond je dan tussen de
galmgaten boven in een snijdende wind. Ome Willem zei: Jan, jij mag hier niet
vloeken, dat zal ik dan maar voor je doen. We hebben flink doorgewerkt om toch
maar gauw klaar te zijn met de klus. Dat was dus ook nog eens voordelig voor
het budget van de pastoor. Een vriendenprijs en gauw klaar, wat wil je nog
meer.
In het parochiehuis
waren we ook geregeld te gast om de boel te verbouwen. De meeste zalen hebben
we opgeknapt tot moderne accomodaties. Deze werden gebruikt voor
toneelvoorstellingen, feesten en partijen. Er was toen ook een mensa waar je
kon eten. Daar maakten veel mensen gebruik van. Studenten, ouderen,
alleenstaanden, bouwvakkers, ha, ha. De soep van de dag was aan ons wel besteed.
En vooral als het weer eens koud was. Bedankt kokkie!
Aan de achterkant
van het parochiehuis keek je bij de overburen naar binnen. Een jongedame aldaar
ging elke morgen onder de douche. Zich onbewust van het feit dat zo’n 6 tot 7
man haar aflegden. Ze dacht alleen een kerk tegenover zich te hebben waar toch
nooit iemand naar buiten keek. Op een gegeven moment had ze het in de gaten en
trok de toch aanwezige gordijnen dicht. Wie gaat er nu douchen in het open
front van een horde bouwvakkers!
 |
| Ingang Jacob Obrechtkerk |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten