Wie is die man die zondags altijd het vlees ...

Avondklussen

Tussen al deze bedrijvigheid door ging ik ook nog eens ’s avonds klussen doen om wat extra’s te verdienen. Zoals boven al gememoreerd. Niemand had daar last van want ik deed het in mijn eigen tijd en bijna altijd om mensen uit de penary te helpen. Laat dat wel gezegd wezen! En je wil je hele leven toch ook niet op een ouwe fiets blijven rijden. Een auto is wel zo makkelijk en vooral met kleine kinderen. Dus daar werd meestal voor geklust. Maar met de auto’s die ik had was het meestal water naar de zee dragen. Dan was het de startmotor en dan weer een accu of een nieuwe band. Het was altijd wat. Maar door dat klussen kon ik het wel blijven betalen. Het nadeel was wel dat je nooit meer thuis was. Mijn kinderen vroegen wel eens: ‘Wie is die man die zondags altijd het vlees komt snijden?’ Dat was ik. Als mijn vrouw begon te mopperen bleef ik dan ook wel eens een paar weekjes thuis. Zo was ik ook wel weer. Tot de ‘klantenkring’ weer te omvangrijk werd. Dan was het weer aanpoken. Ik kon niet zo gauw ‘nee’ zeggen tegen de meestal oudere klanten die ik er op na hield. Als er een ging verhuizen moest de volgende woning weer helemaal opgeknapt worden. Dat deed ik, soms samen met mijn broer die bijna even gek was. Privéklussen deed ik (bijna) nooit met kollega’s. Want daar werd op den duur toch over gepraat en dat wou ik voorkomen. Werk en privé moet je gewoon gescheiden houden. En dat ging altijd goed. Het was natuurlijk wel zaak om overdag natuurlijk zo fit mogelijk over te komen! Als je veel werkt heb je ook geen tijd om ziek te zijn. En als je al iets voelde rommelen in hoofd of buik dan werd dat meestal in de kiem gesmoord met een asperientje.

De klussen die ik voor mijzelf deed beperkten zich meestal binnenshuis, zoals witten, schilderen, behangen, en af en toe een nieuwe kraan. Ook heb ik eens in een vlaag van verstandsverbijstering houten nepbalken tegen het kamerplafond gemaakt. Maar dat verdonkerd de hele kamer. Na een paar jaar heb ik ze er dan ook maar weer uitgehaald. In de slaapkamer een eigen bed gemaakt. Ook dat was geen succes want het kraakte op den duur zo verschrikkelijk dat de buren opperden om eens bij Ikea te gaan kijken? Wat ik maakte was best stevig en het kon jaren mee, maar ik was natuurlijk geen meubelmaker. Daarom ben ik daarmee maar gestopt. Ieder zijn vak. Laat mij maar aan een huis knutselen dan komt het helemaal goed.