Twee hamers

Woonboot

Het buitenschot van een woonboot op de Keizersgracht vlak bij de Amstel moest geheel vervangen worden. En dan bedoel ik het schot aan de waterkant dus niet aan de walkant. Maar hoe kom je daar bij? Er zat geen brede rand waar je op kon staan. Maar geen nood. Aan de overkant lag een woonboot met een vlot. Na vriendelijk verzoek of we het vlot twee dagen mochten lenen voeren we van de overkant naar onze werkplek. Met twee man op dat vlot was toch een beetje riskant. We moesten geen rare bewegingen maken anders kapseisde het ding. Het slopen van het oude schot ging nog wel maar het aanbrengen van nieuwe delen gaf nog enige problemen. Telkens als je een nagel in de nieuwe deel wou slaan dreef het vlot van de boot af en stond je te wankelen op dat rotding. Bij het inslaan van een nagel verloor ik mijn hamer. Hij verdween achter mij in de plomp. Ik begon te mopperen over gevarengeld en gereedschapvergoedingen. Nog geen half uur later liet mijn maat zijn hamer in het donkere water verdwijnen. Weer gemopper en gevloek. We moesten wel nieuwe hamers halen anders kon het werk niet afgemaakt worden. Op kantoor werd ook gemopperd. We kregen geen gevarengeld maar onze hamers werden na veel vijffen en zessen wel vergoed. Geef mij nog zo’n klus.

Keizersgracht de woonboot

Keizersgracht

Ook op de Keizersgracht woonde een oudere man die af en toe wat onderhoudswerk door ons liet verzorgen. Sommige mensen willen dan steeds dezelfde persoon zien, zo ook bij hem. Ik mocht als enige bij hem werken. Hij bezat een heel pand op de gracht. Zijn beroep was houthandelaar, maar hij was al met pensioen. Aan een ver familielid verhuurde hij een verdieping. Hoe weet je dat allemaal zult u zeggen. Gewoon door het te vragen. Bijvoorbeeld, in de woonkamer hing een groot schilderij met een man en een vrouw, duidelijk een echtpaar. Ik, nieuwsgierig als ik ben, vraag wie dat zijn. Krijg ik als beloning te horen dat het zijn ouders zijn, en dat hij het schilderij zelf had gemaakt. Zijn moeder kwam uit Noorwegen en zijn vader uit Friesland, enz, enz. Ik zeg, ik doe aan stamboom onderzoek. U heeft dezelfde naam als een van mijn voorvaderen in de zijlinie. Ik zal eens kijken of het familie is. Nou, dan kan je niet meer stuk. Dan móét je terugkomen.

Op een keer wilde ik naar huis, het was tijd. De heer des huizes had visite van iemand die een tekening van hem gekocht had. Hij zegt: wacht Jan kan jij deze tekening voor ons nog even inpakken. Hij moet tussen twee plaatjes board op maat en dan in karton. Ik zeg dat is goed. Het was een half uurtje werk, dat kon er ook nog wel bij. Toen ik klaar was kreeg ik wél honderd gulden in mijn handen gedrukt. Dan wil je wel terug komen!