Amsterdam Zuid

Belgisch consulaat

Op het Muzenplein tegenover de Apollohal huisde in mijn tijd de Belgische Consul. Het is een monumentaal pand en het is in deze buurt wel op zijn plaats, qua architektuur dan. Beneden is helemaal door ons verbouwd. Het bezit ook een aanlegsteigertje aan het Zuider Amstelkanaal. Er staat een grote flaggenmast in de voortuin. Toen wij, ik en chef Ben, de mast geplaatst hadden heb ik nog tegen chef Ben gezegd dat hij scheef stond. Maar daar was volgens hem geen sprake van. Het is zeker meer dan twintig jaar geleden, maar telkens als ik er langs rij zie ik die mast staan, scheef. Zo scheef als een meloen.

Koninginneweg

Een groot budgethotel op de Koninginneweg was ook klant van ons. Wat we daar allemaal verbouwd hebben is zo niet op te sommen. Maar de grootste waren de eetzaal en de keuken. Het toeval wilde dat bij het verbouwen van de eetzaal juist een Molukse gijzeling plaatsvond in de straat aan de overkant. Ook de Mobiele Eenheid huisde in het hotel. Zij moesten de omgeving bewaken en eventueel klaarstaan voor een inval. Wij maakten wel eens geintjes tegen die gasten, zoals: ‘Geef me even je pistool want ik heb mijn hamer in de tuin laten liggen?’ Flauw, ja natuurlijk. Maar die gijzeling duurde nogal lang dus op den duur wordt je vrij melig. Je mocht ook zo min mogelijk voor de ramen komen. Ze zouden eens onze richting uit kunnen schieten. Nou, voor dat die kogel bij ons was lagen wij allang op de grond. Weer flauw!

Buitenveldert

Verbouwingen bij particulieren. Ik kan ze niet meer tellen op de vingers van twee handen. Al stonden we met tien man naast elkaar dan kwam ik er nog niet. Een alleenstaande oudere vrouw ergens in Buitenveldert wilde haar kamer en keuken verbouwd. Met hulp van de meermalen genoemde binnenhuisarchitect Frans is dat gelukt. Mijn persoontje stond daar uiteraard tussen om het werk fysiek te doen slagen! Wat mij van deze klus bijgebleven is dat het toen verschrikkelijk koud was. Wel 25 graden onder nul. Tenminste, het was 15 graden onder nul maar als je buiten kwam dan was het veel kouder door de wind. Het was verschrikkelijk, vooral ‘s morgens vroeg, als je net uit je bed kwam. Brrrrrr. Gelukkig bestond deze klus hoofdzakelijk uit binnenwerk.

Buitenveldert was toch een geliefde buurt voor mijn baas om verbouwingen uit te voeren. De hoofdzaak was dat er toch redelijk veel geld (.) in deze buurt woonde. En de mond tot mond reclame deed daar toch meer zijn werk dan in andere stadsdelen. Een arts, een gemeentelijke voorlichtster, architecten, reklamebobo’s, een hoteleigenaar, een actrice, noem maar op. Toch allemaal mensen met een boven modaal inkomen. Voor mijn baas heel aantrekkelijk.

Voor ons was het iets minder aantrekkelijk. Bouwvakarbeiders meten de aantrekkelijkheid van een buurt aan de hand van het aantal koppen koffie dat zij aangeboden krijgen. En dat was wonderwel in deze buurt minimaal? Je had daar klanten die de werklui gewoon binnenhaalden en van koffie voorzagen. Die kon je tellen. Je had er ook die de koffie door een kier van de deur aangaven. Ook al regende het pijpestelen? Dan moest je het van arremoede op een luwe plaats opdrinken. Die waren in de meerderheid. Je had ook ‘klanten’ die helemaal geen koffie offreerden. Oké, niet! Dan gaan wij ‘even’ naar het koffiehuis mevrouw. Het werk lag dan wel stil. In de bouw is het gebruikelijk dat er twee keer op een dag geschaft wordt. Dat komt ook doordat men al om zeven uur ’s morgens begint. Om met kou en regen van ’s morgens vroeg tot half een onafgebroken buiten te vertoeven, is haast niet op te brengen. Dan snak je naar een koppie koffie. Met suiker en melk graag!