Faillissement

Brouwersgracht

Van een pakhuis op de Brouwersgracht moesten alle luiken vervangen worden. Dat was een behoorlijk zware klus. Een hijstouw werd dan aan een deur bevestigd zodat we hem met twee man uit zijn hengsels konden hijsen. Elke deur kreeg een nummer anders wist je later niet meer waar hij gehangen had. In de werkplaats moesten we deze deuren, welke van boven allemaal verschillend rond waren, namaken. Het waren er 46, dat weet ik nog wel. Het moeilijkste was nog om de grote oude scharnieren weer exact op dezelfde plaats op de nieuwe deur te bevestigen. Je moest dan maar afwachten of het zaakje feilloos draaide. Maar met hier en daar een kleine aanpassing is dat aardig gelukt.

Dit werk was tevens het laatste wat ik bij dit bedrijf uitgevoerd heb. Door een arbeidsconflict, uitgelokt door een nepallochtoon, kwam ik in de ziektewet terecht. Bijna 38 jaar heb ik er gewerkt! Tijdens deze onvrijwillige werkpauze ging het hele bedrijf failliet met mij erbij. Nadat alle besonjes om het faillissement voorbij waren was ik tien kilo lichter en was het bijna een half jaar later.

Brouwersgracht het pakhuis met de luiken

Papaverhoek

Ongeveer 5 maanden heb ik gewerkt voor een aannemer gevestigd in Amsterdam-noord. Op zich was het wel divers werk. De eerste tijd was ik bezig in en om de werkplaats. Weer moest ik met diverse machines werken die net weer even anders bediend moesten worden dan ik gewend was. Maar dat had ik redelijk gauw door. Chef de werkplaats was ene Cor. Hij dacht: zo’n ervaren rot hoef ik niks meer te leren! Dat hoefde ook niet maar wel datgene wat voor mij vreemd was. Je moet het zien als dat je jaren in een museum voor oude kunst gewerkt hebt en je komt dan in een museum voor moderne kunst terecht. Even wennen alstublieft!

Tafeltjes

Ik herinner me dat ik met Cor samen enige tientallen houten bladen van terrastafeltjes op moest knappen. Schuren, lakken, schuren, lakken en weer lakken met blanke lak. Aardig werk, je was bezig. We mochten ze ook gemonteerd weer wegbrengen naar een zaak die in de Sint Luciënsteeg gevestigd is. Als je door de steeg loopt dan zie je ze staan. Ze zien er nog steeds goed uit.