Krakers en ME

Krakers en ME

Door een klant (Bank in de van Baerlestraat) werd eens gebeld of wij de voorgevel dicht wilden schroeven met platen, want op deze dag verwachtten ze veel volk in de buurt in verband met ontruimingen. Het was de dag dat in de Jan Luykenstraat enige panden (Luckie Luyk) ontruimd zouden worden. Zoiets werd van te voren aangekondigd. Vroeg in de morgen konden we nog wel met een vrachtwagen met materiaal voor de deur komen. Maar om 11 uur begonnen de ontruimingen. We moesten nog opschieten met dichtschroeven want de hel brak werkelijk los.

Honderden mensen (krakers, langharigen, linksen, alternatieven en anderen, o.a. werkschuw tuig) werden door de ME uit de Jan Luykenstraat geveegd. Deze groepen mensen (.) werden over het Museumplein richting gevelwand van de van Baerlestraat gejaagd. Precies naar de plek waar we bezig waren. We konden nog net ons gereedschap naar binnen gooien en de deur dicht doen. Het portiek golfde vol met de schreeuwende en vloekende meute. Het was werkelijk onvoorstelbaar hoe snel een mens in een beest kan veranderen. Wij stonden  tegen de deur te duwen maar kregen geen gelegenheid om hem op slot te draaien. Sommigen riepen dat we snel op een begraafplaats naar keuze zouden verhuizen. Anderen riepen 'laat ons erin' en maakten snijdende bewegingen op halshoogte. De deur zou het niet lang meer houden met zoveel mensen in het portiek. Toen verscheen de ME, die hun knuppels het werk lieten doen. Binnen een mum van tijd was het hele portiek leeg. De meute zocht verder op naar een veiliger plek. Enkelen kon het niet meer schelen en liepen van de ene knuppel naar de andere. Een figuur lag op straat letterlijk zijn wonden te likken. We draaiden alsnog de deur op slot. Zoveel geweld kan je maar beter niet binnen laten.

Nu was het geval dat een tram van lijn 10 stuitte op een muur van ME'rs die in linie stonden opgesteld in het verlengde van de Willemsparkweg tot tegen het Stedelijk Museum. Deze tram werd door de razende meute bekogeld met stenen en in brand gestoken. Wie gaat daar nou met een tram rijden? De gevluchtte bestuurder was in geen velden of wegen te vinden. Dag tram.

Wij waren intussen naar de eerste verdieping gelopen en aanschouwden een tafereel wat in een derde wereldoorlog niet zou misstaan. De fel brandende tram voor de deur en op het Museumplein nog enkele onduidelijke branden. Rookwolken uit de Jan Luykenstraat. Daaromheen de gierende brandweerauto's. Door megafoons werd het publiek gesommeerd om het strijdtoneel te verlaten.

De hele dag hing er in de buurt een gespannen sfeer. Uiteindelijk moesten we met de vrachtauto weer richting werkplaats. Ik reed tot het cordon ME'rs, maar niemand ging opzij om ons door te laten. Chef Ben moest met een hoge pief onderhandelen. Deze hoge pief gaf tenslotte een teken aan de ME'rs dat ze ons door moesten laten. Het cordon werd verbroken en ik gaf gas. Wegwezen hier!

Krakers

Zulke klussen hadden we gelukkig niet elke dag. We zagen het wel als een welkome afleiding. Een paar dagen later hebben we alle platen weer van de gevel verwijderd. Wat we bereikt hadden, was, dat er geen ruit gebroken was, wij een spannende dag hadden en de baas de rekening kon versturen. Ik vroeg me wel eens af wat kraken voor zin heeft. Lege woningen worden gekraakt en totaal gestript. Ja, echt totaal onbewoonbaar gemaakt door de krakers. Dus niet alleen door de eigenaren. En voor wie! De woningen moesten toch al opgeknapt worden. Ja, zeggen de krakers, ze staan te lang leeg. Hoezo te lang leeg? Het paleis op de Dam staat al tientallen jaren leeg, en er is geen kraker die daar naar taalt! En dan de kosten om die woningen alsnog op te knappen. Die zijn door hun akties flink gestegen. En dan hebben we het nog niet over de kosten van de ontruimingen. In mijn ogen zinloos. Ik zeg, ga liever een vak leren en in de bouw werken! Dan doe je tenminste iets concreets aan het probleem van te weinig woningen. Maar dat mag natuurlijk weer niet gezegd worden! Weet je wat, ik schrijf het op.

Uit krakersoogpunt gezien zal er gerust wel een kleine kern van waarheid in hun standpunt huizen. Iedereen wil graag een woning als hij dat nodig acht. Alleen daar moet je wel iets voor doen. De weg van de minste weerstand is gauw gevonden door te kraken. Maar dan ontneem je iets van iemand die daar misschien veel eerder recht op had? Maar daar wordt door de krakers niet eens aan gedacht. Nee, ze willen het gelijk met alle geweld aan hun kant. Want er wordt dan zogenaamd gevochten voor een hoger ideaal. Spreek je de dames en heren krakers twee jaar later, dan hebben ze er ineens door die aktie een mooie woning aan overgehouden! Krakers?

De brandende tram in de Van Baerlestraat