Confectieatelier

Keizersgracht

Een confectiebedrijf waar we vaste klant waren was gevestigd op de Keizersgracht. Het pand staat officieel aan de Herengracht maar de ingang was aan de Keizersgracht. Hier werd kleding gemaakt door en voor C. en A. Vroeger zaten alle confectieateliers op de grachten. Op sommige plekken was het een waar confectiecentrum. In het pand waar ik, ome Henk, Jan V. en Appie werkten moest een lift en een nieuw trappenhuis aangebracht worden. Een ingrijpende gebeurtenis in zo’n oud pand. Vanaf de zolder tot in de kelder moesten alle vloeren open. Op de verdiepingen werd alles afgeschermd met hardboardplaten en twee en drieën zodat niet iemand de lift kon nemen voordat ie klaar was? Nu was het hele pand een groot confectieatelier. Dus overal stonden naaimachines waarachter evenzoveel bruinettes en blondines. Na veel geschuif en gegiegel van de dames hadden velen een nieuwe werkplek gekregen, op veilige afstand van onze werkplek. Deze hele klus duurde toch zeker enkele maanden. Op het laatst kon je iedereen bij de voornaam noemen. In de kantine aten we buiten de lunchpauzes van de confectiedames die zo min mogelijk afgeleid mochten worden. Maar op het laatst werkten er bijna net zo veel bouwvakkers als confectiedames. En die kwamen elkaar op het oude trappenhuis natuurlijk veelvuldig tegen. Wat ik daar allemaal aan heb moeten horen is niet geschikt voor dit genre verhaal. Zonder gène gooiden de dames verbaal met hun en onze meestal bedekte lichaamsdelen.

Radio distributie

Ook stond daar de radio(distributie) de hele godsganselijke dag aan. Vroeg in de morgen en ook wel in de middag werden bandjes gedraaid. Daarop stonden de nieuwste hits en de grootste krakers op muziekgebied. Om 10 uur, altijd na de ‘Groenteman’ was het tijd voor de ‘arbeidsvitaminen’. Dan werd het volume iets hoger gedraaid, en schalde de hele zaal de ene na de andere smartlap mee! Nu moet je daarvoor naar Ahoy of de Arena voor duur geld. Toen was het gratis. Corrie en de rekels zongen het al ‘mooi was die tijd’. Vader Abraham was in die tijd een tycoon op zijn gebied en alom in den lande te horen.

Keizersgracht, door de 2 deuren en een lange gang naar het pand aan de Herengracht.

Vader en zoon

Hier werkten ook twee elektriciëns, zijnde vader en zoon. Zij hadden hun eigen bedrijfje. Dus twee zelfstandigen zonder personeel. Ik weet niet wat hun omzet of inkomsten waren, maar waarschijnlijk niet genoeg want ze verdienden er op andere manieren ook nog wat bij. En geheel onverwacht kwam ik daarmee in aanraking. Vroeg in de morgen zaten we in de kantine een kop koffie te drinken en de krant door te nemen. Toen mijn maat de laatste bladzijde van een groot landelijk dagblad dichtsloeg zag hij op de achterste bladzijde twee bekende figuren die hem met een brede grijns aanstaarden. Paginagroot stonden daar onze twee elektriciëns in een maatpak van C&A mooi te wezen. Het moet gezegd, ze waren niet de lelijkste thuis. Zo zie je maar weer, op de meest onverwachte momenten kom je collega’s tegen.

Op dit werk werd ook geregeld overgewerkt. Meestal om werk te verrichten wat overdag met zoveel mensen te link was. Als het half zes was gingen we eerst eten in een restaurantje op de Leliegracht. We hadden de kok wel gewaarschuwd dat we kwamen. Hij was drie keer in de week blij met ons. We hebben daar altijd goed gegeten. Dat kwam natuurlijk ook omdat het door dat bedrijf betaald werd. Na het eten konden we echter wel weer aan de bak. En dat was minder. Tot een uur of half tien gingen we door met het werk en dan ging de overwerkploeg naar huis.

Weesperzijde

Op de Weesperzijde staat een pand waar een afdeling van Jeugdzorg gevestigd was. Misschien zit het er nog wel? Daar kwamen de jeugdige lieverdjes met hun ouders praten met sociale werkers of werksters. Daar werd dan uitgezocht wie de schuldige was van alle sociale problemen. Was de schuldige bekend dan werd bij voorkeur de jeugdige uit huis geplaatst. Lag de schuld bij de ouders dan werd de jeugdige ook uit huis geplaatst? Als we dat nou eens omdraaien, dan zag de wereld er, denk ik, heel anders uit. En misschien wel beter!

Ik mag me er natuurlijk niet mee bemoeien maar bovenstaande conclusie komt toch voort uit wat ik daar gezien en gehoord heb. En dan komt de gemeenplaats dat je niet mag oordelen als je het niet zelf meegemaakt hebt. Even kijken, heb ik nog een paar punten. Nee, dat was het.