Om even terug te
komen op het grote werk. Veel herinner ik me nog van een werk op de Admiraal de
Ruyterweg vlakbij de Bos en Lommerweg. Het betrof de renovatie van een groot
aantal woningen. Bij zulk werk kom je buiten ongedierte ook allerlei soort volk
tegen. Op dit werk ben ik zeker tien verschillende nationaliteiten
tegengekomen. Soms wordt je er moedeloos van als je weer eens iets uit moet
leggen met handen en voeten. Nooit ben ik iemand tegen gekomen die spontaan uit
zichzelf de Nederlandse taal is gaan leren. Van integratie heeft nog niemand gehoord.
Veel te moeilijk woord! Nog een paar jaar en een ieder spreekt zijn eigen taal?
Surinamers
Op een van de
bovenwoningen woonde een van oorsprong Surinaamse familie. Natuurlijk moesten
ook daar enige aanpassingen gedaan worden in de keuken en huiskamer. Volgens de
afspraken klopten we eerst op de toegansdeur van de woning. Werd er binnen
redelijke tijd niet opengedaan, dan staken we de sleutel in het slot om de
woning te betreden. Dat was in dit geval ook zo. Wat we zagen was te gek voor
woorden. De vloer van de woning lag bezaaid met matrassen, dekens en dekbedden.
En daarbovenop en tussendoor lagen vele mensen met een Surinaams tintje! Van
jong tot oud. Het leken de middeleeuwen wel, want toen sliepen ze ook allemaal
in één bed. Ze lagen zelfs achter de voordeur. In de slaapkamer stonden ook nog
eens stapelbedden. Vlug maakten we met een dame met een moederlijk uiterlijk
een nieuwe afspraak. Over een uur zouden we terugkomen en dan moest in ieder
geval de keuken en de hal ontruimd zijn. Dit werd ons niet in dank afgenomen.
De meesten lagen er natuurlijk nét in. En als je dan door een overijverige
timmerploeg uit je warme holletje getrokken wordt, dan wordt het leven minder
leuk. Hier en daar hoorde ik een gevaarlijk gekreun? We zijn maar gauw
weggegaan.
Politie-inval
Op hetzelfde werk
was er op een morgen in één van de woningen een inval door de politie. Ze
zochten een drugsdealer. De politie had zijn huiswerk goed gedaan, want het was
de goeie woning. Alleen de dealer was in geen velden of wegen te bekennen. Wel
vonden ze op de waranda achter aan de waslijn verschillende zakjes met wiet,
die daar te drogen hingen. Of ze nog meer gevonden hebben weet ik niet maar ze
hebben wel de hele woning omgekeerd. De bewoning van deze huizen was toch een
onduidelijke zaak. Soms zag je weken niemand op een woning en dan bivakeerden
er weer allerlei onduidelijke figuren. Ons maakte het niet uit. We hadden van
de meeste woningen wel een duplicaatsleutel, ook van deze woning. Dus wij
konden overal in komen. Als de politie aan onze uitvoerder de sleutel had
gevraagd was er niks aan de hand geweest. Nu moest ik de met bijlen en
koevoeten verwoeste deur en stijl geheel vernieuwen! Dus voor hun huiswerk geef
ik toch maar een onvoldoende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten