Spoedklus

Spoedklus

Ik sta in de werkplaats mijn beitels te slijpen als de telefoon gaat. Nu gaat de telefoon om de tien minuten dus eigenlijk hoor ik hem niet meer. Ik hoef hem niet op te pakken want daar is iemand voor aangenomen die dan ook op kantoor zit. Maar als de boekhouder even later de werkplaats inloopt weet ik dat het een spoedklusje is. Ik hoor hem met gemengde gevoelens aan. Jan, kan jij even naar dat en dat adres gaan want er is onder de vloer een rat gesignaleerd! Lekker laten lopen! zeg ik gevat. De boekhouder kijkt mij even scheef aan maar herstelt zich snel. Hij zegt: Ga er maar even heen, al is het maar om die mensen gerust te stellen? Ik ga niet onder die vloer, zeg ik tegen hem. Ik kom niet van Hamelen. Laten ze de gemeente bellen om vergif te strooien! Trouwens, die rat staat niet met een ontvangstcomité te wachten tot ik er ben. Nou oké ik ga wel even kijken, maar als het er twee zijn bel ik Artis, als je dat maar weet. Bij zulke opdrachten vroeg ik mij altijd af waarom ik niet doorgestudeerd heb. Bij aankomst op het bewuste adres zie ik alleen maar bezorgde gezichten om mij heen. Waar is het beest voor het laatst gezien, vraag ik aan iedereen. Onder de vloer wordt er gemompeld. Zat een van u dan onder de vloer of was het beest bij u op visite, vroeg ik weer in het algemeen. Nou eh.. nee, ik keek door het luik onder de vloer en zag iets weglopen, vandaar, zei een vrouwspersoon?

Oké, ik zal even kijken, maar ik garandeer niks zei ik? Ik vroeg om wat stroom zodat ik de looplamp kon gebruiken en stak mijn hoofd door het luik. Wat ik zag was een onbeschrijfelijke troep die onder de vloer gedumpt was. Volgens mij lagen er ook vuilniszakken met voor een rat eetbare waar. Typisch een milieu waar een rat zich thuis voelt. Hier kan ik niet veel mee, zei ik tegen de verzamelde meute. Ik geef u een goede raad: ontruim alles onder de vloer? en waarschuw de gemeentelijke ongediertebestrijding. Die moet dan gif uitzetten zodat ze allemaal de pijp uit gaan. Dit is iets wat de bewoners zelf aangaat. Die hebben deze situatie ook geschapen. De huisbaas doet hier niets aan. Er werd nog wat tegengesputterd maar uiteindelijk zag de verzamelde meute wel in dat zij zelf de oorzaak waren. Ik weer weg.

Het mooiste is dat ik voor dit soort klusjes ook nog een werkbriefje moest schrijven, met omschrijving en de tijd eraan besteed. Maar er was niemand die de rekening ging betalen.

In een van deze huizen op de Hoofdweg speelde het hierboven vertelde verhaal zich af. De ruimte onder de vloer was ongeveer 80 cm hoog.