Sekte van Satan

Sekte van Satan

Op de Nieuwe Zijds Achterburgwal huisde een soort sekte of kerkgenootschap. Van welke kerk, ben ik nooit achtergekomen. Iets met Satan of zo? Maakt niet uit. Als ze mijn baas maar betaalden. Als ik vroeg in de morgen aanbelde, werd er opengedaan door een nederig buigende dame. Onder het buigen keek ze mij niet aan. Een vreemde gewaarwording. Het was daar ook nog eens aardedonker. Je zag geen flikker. Niet dat ik dáárop zat te wachten, het was alleen lastig. Hier en daar, met grote tussenposen, brandde er een heel klein fietslampje. Op de plek waar ikzelf werkte deed ik dan meteen een grote looplamp aan. Ik zie graag wat ik doe. Al die tijd dat ik daar werkte heb ik op de plaats van ‘het grote licht’ niemand van de sekte gezien. Ze waren geheid lichtschuw. Jammer, ik had graag met ze kennis gemaakt! Aan de achterkant van het pand moest een gedeelte van de vloer en balken vernieuwd worden. Mijn materiaal kon door het souterrain aangevoerd worden. Door een pikdonkere gang. Na een paar dagen liep ik zonder struikelen en vloeken de gang door. Alles went. Op dit werk moest ook een zware draagbalk aangebracht worden.
 

De geschaafde balk werd door drie man gebracht en zij groetten mij beleefd toen ze hem bij mij in de kelder afgeleverd hadden en er weer vandoor gingen. De balk woog meer dan 200 kilo en ik moest hem boven mijn hoofd in kasten leggen. Een kast had ik in de muur gehakt en de andere kant moest in een andere balk gelegd worden, waarin ik ook een kast had gehakt. Na de balk op de juiste lengte gezaagd te hebben  lag hij nog steeds op de grond en ik was alleen. Ik vervloekte mijn baas omdat hij dat niet ingeschat had. Ik dacht, krijg de kolére maar, ik bel niet om hulp. Nou zal je het weten ook, ik leg hem er in? Ik begon al te zweten nog voor ik me bukte om de balk op te tillen. Ik lag hem aan een kant eerst op een stoel. Hij was loodzwaar en ik tilde hem met rechte rug. Als je dat niet doet is het gebeurd met je en loop je de rest van je leven in de WAO of wat voor constructie dan ook. Als je twijfelt vóór het optillen, doe het dan zeker niet! Hij lag daar op de stoel, en ik dacht na. In zulke situaties leer je vanzelf nadenken. Daar hoef je niet toe gedwongen te worden. Achter de stoel zette ik een tafeltje, dat was iets hoger. Met veel pijn en moeite kreeg ik hem op de tafel. Ik zette een trap tegen de muur waar hij uiteindelijk in gelegd moest worden en schoof de balk tegen de trap. Toen ging ik gebukt onder de balk en op mijn schouder kon ik hem op de bovenste tree van de trap leggen. De zoldering van het souterrain was niet hoog, dus ik was er bijna. Na veel gesteun en gekreun lag daar de balk, in het gat, in de muur.
 

Ik dacht: als ik hem nu aan de andere kant optil is hij zwaarder want ik moet dan het gewicht boven mijn hoofd tillen. Ook is de kans groot dat hij dan uit zijn kast in de muur schuift en het hele zooitje op de grond klettert. Als je er dan onder komt is dat ook niet best voor je gezondheid. Mijn hersens draaiden op volle toeren. Ik schoof heel voorzichtig een steigerdeel in de lengte onder de kop van de balk. Ook dat was nog niet eenvoudig. Zodoende kon ik de balk een stuk optillen en kon hij niet uit het gat in de muur schieten. De steigerdeel fungeerde dus als hefboom, wat weer de helft van het gewicht scheelde. Met mijn voet gaf ik de tafel een trap zodat deze onder de balk stond. Alweer iets hoger. Hoe hoger de balk hoe minder kans dat hij uit het gat schuift. Ik tilde hem weer op de schouder en op de trap. Nu moest hij iets schuin langs de bestaande balk getild worden, dan weer recht en zakken in de gehakte kast. Ik heb het voor elkaar gekregen maar er nog een trauma van overgehouden! Het is jaren geleden maar elke seconde herinner ik me nog. Een trauma toch? Toen de balk op zijn plaats lag had ik mijn baas al drie keer begraven en twee keer gecremeerd, waarna ik hem uiteindelijk definitief het graf in wenste.
 

Als de leden van de sekte wisten wat ik toen dacht over mijn baas, hadden ze mij misschien direct als hun leider ingehuldigd? Dat zou me een feest geworden zijn zeg. Mijn baas op een stoel in het midden met een bijl in zijn hoofd .....
 

De volgende dag kwam hij kijken (bazen komen alleen kijken) hoe ver het stond. Ik zei dat het allemaal goed ging en we dronken samen koffie! Ja, zo gaat dat in de bouw. Hij vroeg wel of ik hulp had gehad met die balk. Ik zei: ‘Nee, hoezo’? Het rare is dat er dan snel op een ander onderwerp overgestapt wordt. Maar je moet in zo'n geval net doen of je gek bent, dan bereik je het meest. Ik moet er bij zeggen dat je in de bouw niet snel iets bereikt. Maar als je jezelf zelfstandig opstelt stijg je in de ogen van je baas één tree op de bouwladder, en dat kan t.z.t. van pas komen?

Nieuwezijds Achterburgwal - kerkgenootschap